Cnota miłości w życiu Świętej Jadwigi
K: W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
W: Amen.
Wprowadzenie
Panie Jezu, w trzecim dniu Nowenny pragniemy rozważać cnotę miłości w życiu św. Jadwigi Królowej i prosić Cię, przez jej wstawiennictwo, o potrzebne nam łaski.
Modlitwa do Ducha Świętego
Duchu Święty, prosimy Cię, otwórz nasze serca na działanie łaski, udziel nam ducha miłości, ukształtuj nasze serca na podobieństwo tej, która przez życie pełne miłości podobała się Bogu. Uzdolnij nas do słuchania teraz słów Pisma Świętego, by serca nasze otworzyły się na pogłębienie tajemnicy miłości.
Tekst biblijny
(1 J 3, 16-18) Po tym poznaliśmy miłość, że On oddał za nas życie swoje. My także winniśmy oddać życie za braci. Jeśliby ktoś posiadał majętność tego świata i widział, że brat jego cierpi niedostatek, a zamknął przed nim swe serce, jak może trwać w nim miłość Boga? Dzieci, nie miłujmy słowem i językiem, ale czynem i prawdą!
Chwila ciszy
Rozważanie
Miłość jest cnotą teologalną, dzięki której miłujemy Boga nade wszystko dla Niego samego, a naszych bliźnich jak siebie samych ze względu na miłość Boga (KKK 1822).
Wiemy z wielu świadectw, że Jadwiga wielokrotnie była widziana, jak klęczała u stóp Czarnego Krzyża. Wyrażała w ten sposób swoje zasłuchanie w słowa Boga. Ile rozmów z Bogiem przeprowadziła, rozważając, dzieląc się z Nim troskami serca i słuchając Jego odpowiedzi! To zapewne w czasie trwania na modlitwie usłyszała znane nam słowa, które Chrystus miał do niej skierować z krzyża: „Czyń, co widzisz”.
To z jej zasłuchania w słowa Boga rodziły się czyny miłości wobec człowieka. To o niej właśnie możemy powiedzieć, że w drugim człowieku widziała to samo oblicze Chrystusa, które kontemplowała godzinami na krzyżu. To może i w czasie takiej kontemplacji zrodziła się potrzeba ufundowania w katedrze wawelskiej jednego z ołtarzy, pod znamiennym wezwaniem Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny, by niejako z serca wydobyć przeżywaną i zapewne wielokrotnie rozważaną tajemnicę posługi miłości, z jaką Maryja śpieszyła do swej krewnej Elżbiety. Święty Jan Paweł II w czasie homilii w dniu kanonizacji św. Jadwigi Królowej powiedział:
„A my dzisiaj, wsłuchując się w słowa Apostołów, pragniemy ci powiedzieć – tobie, nasza święta Królowo – że pojęłaś jak mało kto tę Chrystusową i apostolską naukę. Nieraz klękałaś u stóp wawelskiego krucyfiksu, ażeby uczyć się takiej ofiarnej miłości Chrystusa samego. I nauczyłaś się jej. Potrafiłaś życiem swoim dowieść, że miłość jest największa. Czyż w prastarej polskiej pieśni nie śpiewamy tak:
Krzyżu święty, nade wszystko,
Drzewo przenajszlachetniejsze!
W żadnym lesie takie nie jest,
jedno, na którym sam Bóg jest. (...)
Niesłychanać to jest dobroć
za kogo na krzyżu umrzeć;
Któż to może dzisiaj zdziałać,
za kogo swoją duszę dać?
Sam to Pan Jezus wykonał,
bo nas wielce umiłował.
I od Niego właśnie, od Chrystusa wawelskiego, przy tym czarnym krucyfiksie, do którego pielgrzymują krakowianie co roku w Wielki Piątek, nauczyłaś się, Jadwigo królowo, dawać życie za braci. Twoja głęboka mądrość i szeroka aktywność płynęły z kontemplacji – z osobistej więzi z Ukrzyżowanym. Contemplatio et vita activa tu zyskiwały słuszną równowagę. Dlatego nigdy nie utraciłaś tej «najlepszej cząstki» (por. Łk 10, 42) – obecności Chrystusa.
Dziś chcemy uklęknąć razem z tobą, Jadwigo, u stóp wawelskiego krzyża, aby usłyszeć echo tej lekcji miłości, której ty słuchałaś. Od ciebie chcemy uczyć się, jak ją wypełniać w naszych czasach”.
Modlitwa końcowa
K: Boże, który św. Jadwigę Królową pociągnąłeś do miłości krzyża, naucz i nas miłować krzyż Chrystusa i dzięki jej wstawiennictwu udziel nam łaski, o którą w tej nowennie prosimy. Przez Chrystusa, Pana Naszego.
W: Amen.
Błogosławieństwo
