Cnota wiary w życiu Świętej Jadwigi Królowej
K: W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
W: Amen.
Wprowadzenie
Panie Jezu, w pierwszym dniu Nowenny pragniemy rozważać cnotę wiary w życiu św. Jadwigi Królowej i prosić Cię, przez jej wstawiennictwo, o potrzebne nam łaski.
Modlitwa do Ducha Świętego
Duchu Święty, prosimy Cię, otwórz nasze serca na działanie łaski. Uzdolnij nas do słuchania teraz słów Pisma Świętego, by serca nasze otworzyły się na pogłębienie tajemnicy wiary.
Tekst biblijny
(Ga 5, 6) Albowiem w Chrystusie Jezusie ani obrzezanie, ani jego brak nie mają żadnego znaczenia, tylko wiara, która działa przez miłość (Jk 2, 26). Tak jak ciało bez ducha jest martwe, tak też jest martwa wiara bez uczynków.
Chwila ciszy
Rozważanie
Wiara jest cnotą teologalną, dzięki której wierzymy w Boga i w to wszystko, co On nam powiedział i objawił, a co Kościół święty podaje nam do wierzenia, ponieważ Bóg jest samą prawdą. Przez wiarę „człowiek z wolnej woli cały powierza się Bogu” (KKK 1814).
W sercu św. Jadwigi Królowej było głębokie doświadczenie wiary. W domu rodzinnym, na dworze Andegawenów uczyła się rozwiązywania spraw z Bogiem. Prawdopodobnie już jako dziecko towarzyszyła ojcu w wyjazdach do węgierskiego sanktuarium Maria Nostra. Doświadczenie modlitwy nie było jej obce, kiedy przybyła do Krakowa. To zapewne dlatego tak często widywano ją na modlitwie przy Czarnym Krzyżu.
Można było to zauważyć w jej gorliwości o kult Boga i świętych Pańskich. Dla ożywienia kultu Bożego w katedrze na Wawelu ustanowiła Kolegium Psałterzystów, którzy we dnie i w nocy, w czasie wolnym od nabożeństw katedralnych, recytowali lub śpiewali psalmy.
Stając się „matką chrzestną” narodu litewskiego, nosiła w sobie zatroskanie o nowo ochrzczonych, o ich formację, a także o formację kapłanów, którzy mieli posługiwać wiernym.
W akcie fundacyjnym kolegium na Uniwersytecie Karola w Pradze królowa Jadwiga napisała: „... zastanawiając się i rozważając w myślach z wielką pilnością od czasu, kiedy za sprawą Bożej Opatrzności stanęliśmy na czele naszego królestwa, w jaki to sposób w naszych ziemiach litewskich i w innych z nimi sąsiadujących lud, który kroczył wśród mroków wieczystej śmierci i dopiero co zaczął wstępować z ciemności pogaństwa do światłości, to jest do Boga prawdziwego, w większości już odrodzony zdrojem chrztu świętego, mógłby na stałe utrzymać jedność z przeświętym rzymskim i powszechnym Kościołem i temuż okazywać pełne czci posłuszeństwo”.
O jej szczerym zatroskaniu świadczą też słowa napisane do króla Wacława w liście fundacyjnym: „Wśród spraw, które w zatroskaniu naszym codziennie i gorliwie rozważaliśmy, szczególnie to zaprzątało nasz umysł, w jaki sposób mogłoby się rozszerzyć godne najwyższej czci wyznanie zachodnie naszej prawowiernej religii na rozległe obszary świata i jak ludowi pogrążonemu w ciemnościach i w mrokach śmierci mogłoby zajaśnieć przyjęte światło”. Wiara rodziła w sercu św. Jadwigi zatroskanie, by Bóg był poznawany i miłowany.
Św. Jadwigo, naucz nas postawy wiary w świadectwie miłości Boga i w zatroskaniu o tę miłość u innych.
Modlitwa końcowa
K: Boże, który św. Jadwigę Królową uczyniłeś gorliwą krzewicielką wiary, przez jej wstawiennictwo udziel nam łaski, o którą w tej nowennie prosimy. Przez Chrystusa, Pana Naszego.
W: Amen.
Błogosławieństwo
